ഇന്നലെയും പതിവുപോലെ തിരക്ക് പിടിച്ച ഒരു ദിവസമായിരുന്നു...തന്റെ് പുതിയ ഹോണ്ടാ കാര്‍ നഗരത്തെ ലക്ഷ്യമാക്കി കുതിക്കുമ്പോള്‍ അയാള്‍ ഓര്ത്തു....
രാവിലെ ആറു മുപ്പതിന് നഗരത്തിലെ ശിവക്ഷേത്രത്തില്‍ നിന്നും തുടങ്ങിയ ദിവസം എത്ര മണിക്കാണ് അവസാനിച്ചത്‌..? അയാള്‍ വെറുതെ ഓര്ത്തെടുക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു...
ശിവക്ഷേത്രത്തില്‍ നിന്നും ഭഗവതി ക്ഷേത്രത്തിലേക്കും അടുത്ത പള്ളിയിലേക്കും...
എട്ടുമണിക്ക് അമരാവതിയില്‍ നിന്നും പ്രാതല്‍...
ഒന്പുതുമണിക്ക്‌ സിനുമാ നടി പങ്കെടുത്ത ജുവല്ലറി ഉത്ഘാടനം..
പത്തുമണിക്ക് ടൌണ്ഹാ്ളില്‍ സാഹിത്യപുരസ്കാര ചടങ്ങ്..
പതിനൊന്ന്‌ മണിക്ക് എന്‍ ജി ഒ ക്കാരുടെ നിരാഹാര പന്തലില്‍..
പന്ത്രണ്ടിന് ലയണ്സ് ക്ലബ്ബിന്റെ വാര്ഷി കത്തോടനുബന്ധിച്ച് സൌജന്യ മെഡിക്കല്‍ ക്യാമ്പും ഭക്ഷണ വിതരണവും..
ഒന്നരക്ക് പുറത്തു കടന്നു ബാങ്ക് സമയം കഴിയുന്നതിനു മുന്പ്ന പണമടച്ചു..
പിന്നെ പുതിയ ലാലേട്ടന്‍ പടം ഓടുന്ന തിയേറ്ററില്‍...
ആറുമണിക്ക് ടൌണ്‍ ഹാളില്‍ വീണ്ടും കവിയരങ്ങ്...
ഏഴുമണിക്ക് റയില്വേ സ്റ്റേഷനില്‍ വച്ചു പഴയ പാര്ട്ണര്‍ ആയി ബിസിനെസ്സ്‌ ഡെവലപ്പ്മെന്റ്നെ കുറിച്ചു ചര്‍ച്ച..
ഒന്പനതു മണിക്ക് സ്ഥിരം ബിസിനെസ്സ്‌ ശത്രുക്കളുമായി പ്രവര്ത്തന മേഘലയുടെ അതിര്ത്തികള്‍ നിര്‍ണണയിക്‍കാന്‍ ചര്ച്ചേയും ഡിന്നറും...
ദയ എന്ന് പേരിട്ടിരിക്കുന്ന പുതിയ ഫ്ലാറ്റിലെത്തി ജോണീ വാക്കെരിന്റെ കുപ്പി തുറന്നു രണ്ടെണ്ണം അടിച്ചു കിടക്കയിലേക്ക് വീഴുമ്പോഴേക്കും രാത്രി പതിനൊന്ന്‌ കഴിഞ്ഞിരുന്നു ...
കാര്‍ നഗരത്തിലെ തിരക്കിലെത്തിയപ്പോള്‍ ഓര്‍മ്മകളില്‍ നിന്നും തിരിച്ചുവന്നു...
തിരക്കൊഴിഞ്ഞ ഒരു മൂലയില്‍ വണ്ടി പാര്ക്ക് ചെയ്ത് ശിവക്ഷേത്രത്തിന്റെ പടിക്കെട്ടുകള്‍ കയറി ഏറ്റവും മുകളിലെ പടിയിലിരുന്നു....
എന്നിട്ട് കയ്യിലെ സഞ്ചിയില്‍ നിന്നും ചളുങ്ങിയ ഒരു അലുമിനിയപ്പാത്രം പുറത്തെടുത്തു പതിവുപോലെ പറഞ്ഞുതുടങ്ങി...
“ അമ്മാ വല്ലതും തരണേ....
ജീവിക്കാന്‍ ഒരു നിവര്ത്തി യും ഇല്ലാത്തവനാണെ.....”
...............................................................................................................
(ത്രെഡ് : പണ്ടേതോ മാസികയില്‍ വായിച്ച രണ്ടു വരി കഥ )
രാവിലെ ആറു മുപ്പതിന് നഗരത്തിലെ ശിവക്ഷേത്രത്തില്‍ നിന്നും തുടങ്ങിയ ദിവസം എത്ര മണിക്കാണ് അവസാനിച്ചത്‌..? അയാള്‍ വെറുതെ ഓര്ത്തെടുക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു...
ശിവക്ഷേത്രത്തില്‍ നിന്നും ഭഗവതി ക്ഷേത്രത്തിലേക്കും അടുത്ത പള്ളിയിലേക്കും...
എട്ടുമണിക്ക് അമരാവതിയില്‍ നിന്നും പ്രാതല്‍...
ഒന്പുതുമണിക്ക്‌ സിനുമാ നടി പങ്കെടുത്ത ജുവല്ലറി ഉത്ഘാടനം..
പത്തുമണിക്ക് ടൌണ്ഹാ്ളില്‍ സാഹിത്യപുരസ്കാര ചടങ്ങ്..
പതിനൊന്ന്‌ മണിക്ക് എന്‍ ജി ഒ ക്കാരുടെ നിരാഹാര പന്തലില്‍..
പന്ത്രണ്ടിന് ലയണ്സ് ക്ലബ്ബിന്റെ വാര്ഷി കത്തോടനുബന്ധിച്ച് സൌജന്യ മെഡിക്കല്‍ ക്യാമ്പും ഭക്ഷണ വിതരണവും..
ഒന്നരക്ക് പുറത്തു കടന്നു ബാങ്ക് സമയം കഴിയുന്നതിനു മുന്പ്ന പണമടച്ചു..
പിന്നെ പുതിയ ലാലേട്ടന്‍ പടം ഓടുന്ന തിയേറ്ററില്‍...
ആറുമണിക്ക് ടൌണ്‍ ഹാളില്‍ വീണ്ടും കവിയരങ്ങ്...
ഏഴുമണിക്ക് റയില്വേ സ്റ്റേഷനില്‍ വച്ചു പഴയ പാര്ട്ണര്‍ ആയി ബിസിനെസ്സ്‌ ഡെവലപ്പ്മെന്റ്നെ കുറിച്ചു ചര്‍ച്ച..
ഒന്പനതു മണിക്ക് സ്ഥിരം ബിസിനെസ്സ്‌ ശത്രുക്കളുമായി പ്രവര്ത്തന മേഘലയുടെ അതിര്ത്തികള്‍ നിര്‍ണണയിക്‍കാന്‍ ചര്ച്ചേയും ഡിന്നറും...
ദയ എന്ന് പേരിട്ടിരിക്കുന്ന പുതിയ ഫ്ലാറ്റിലെത്തി ജോണീ വാക്കെരിന്റെ കുപ്പി തുറന്നു രണ്ടെണ്ണം അടിച്ചു കിടക്കയിലേക്ക് വീഴുമ്പോഴേക്കും രാത്രി പതിനൊന്ന്‌ കഴിഞ്ഞിരുന്നു ...
കാര്‍ നഗരത്തിലെ തിരക്കിലെത്തിയപ്പോള്‍ ഓര്‍മ്മകളില്‍ നിന്നും തിരിച്ചുവന്നു...
തിരക്കൊഴിഞ്ഞ ഒരു മൂലയില്‍ വണ്ടി പാര്ക്ക് ചെയ്ത് ശിവക്ഷേത്രത്തിന്റെ പടിക്കെട്ടുകള്‍ കയറി ഏറ്റവും മുകളിലെ പടിയിലിരുന്നു....
എന്നിട്ട് കയ്യിലെ സഞ്ചിയില്‍ നിന്നും ചളുങ്ങിയ ഒരു അലുമിനിയപ്പാത്രം പുറത്തെടുത്തു പതിവുപോലെ പറഞ്ഞുതുടങ്ങി...
“ അമ്മാ വല്ലതും തരണേ....
ജീവിക്കാന്‍ ഒരു നിവര്ത്തി യും ഇല്ലാത്തവനാണെ.....”
...............................................................................................................
(ത്രെഡ് : പണ്ടേതോ മാസികയില്‍ വായിച്ച രണ്ടു വരി കഥ )
Posts
0 comments:
Post a Comment